بیوگرافی و عکس های اینستاگرام گلوریا هاردی و ساعد سهیلی

گلوریا هاردی , عکس گلوریا هاردی , اینستاگرام گلوریا هاردی , همسر گلوریا هاردی , بیوگرافی گلوریا هاردی , سریال های گلوریا هاردی , گلوریا هاردی فرانسه

چطور به ایران آمدم
من متولد بوردوی فرانسه هستم و مادری ایرانی و پدری فرانسوی دارم كه در پاریس و سوئیس بزرگ شده‌ام. قبل از اینكه در سریال كیمیا بازی كنم به ایران آمده بودم كه دلیل آن به خاطر ازدواج با ساعد سهیلی بود. من با ساعد سهیلی وقتی به خاطر جشنواره فیلم به پاریس فرانسه آمده بود، آشنا شدم و بعد عاشق شدیم و ازدواج كردیم. ما نمی‌خواستیم شلوغ كرده و خبر ازدواج‌ مان را پخش كنیم. فكر هم نمی‌كردیم این خبر برای مردم خیلی مهم باشد اما بعد از پخش سریال، ازدواج من و ساعد سهیلی برای مردم مهم شد و دوست داشتند ما را با هم ببینند. ما هم عكس دو نفره‌ مان را رسانه‌ای كردیم كه عكس‌مان ما را به‌عنوان زوج معرفی كرد.

آشنایی با ایران و سنت‌ های ایرانی
از وقتی ازدواج كردم با سنت‌های ایرانی و هفت‌سین و عید آشنا شده‌ام. قبل‌تر مادرم چندان چیزی درباره عید و نوروز به من نگفته بود؛ البته مادرم سال‌هاست كه در فرانسه زندگی می‌كند. من شاگرد خانم حاجیان بودم و ایشان در سریال نقش مهمی داشتند و می‌دانستند كه دنبال بازیگری با مشخصات من می‌گردند؛ یعنی كسی كه خارجی باشد و بتواند فارسی حرف بزند كه از این نظر «رها» خیلی به من نزدیك بود. ساعد برای اینكه به سریال راه پیدا كنم هیچ‌وقت از اعتبار خودش استفاده نكرد و هیچ دخالتی نداشت. او همزمان با فیلمبرداری كار ما، خودش هم در حال بازی در فیلم «مالاریا» به كارگردانی پرویز شهبازی بود اما همیشه به من كمك می‌كرد و همراهم بود. سر خیلی از صحنه‌ها به او زنگ می‌زدم تا با هم مشورت كنیم و بتوانم بهتر نقشم را بازی كنم. از بازی در سریال كیمیا خیلی راضی هستم چون ایرانی‌ها در اینستاگرام خیلی به من انرژی مثبت می‌دهند و همراه من هستند كه این اتفاق فراتر از انتظار من بود.

مسلط به پنج زبان
قبل از اینكه ازدواج كنم اصلا فارسی بلد نبودم چون هیچ‌ وقت در خانه فارسی صحبت نمی‌كردیم. علاقه زیادی به یادگیری زبان‌های مختلف دارم. به آلمانی، انگلیسی، ایتالیایی، فرانسوی و فارسی صحبت می‌كنم و به یاد گرفتن زبان‌های دیگر همچنان علاقه دارم. به همین خاطر قبل از اینكه به ایران بیایم هیچ تصوری از ایران نداشتم و هیچ‌وقت درباره ایران كنجكاو نبودم. الان به نسبت قسمت‌های سریال «كیمیا» بهتر فارسی صحبت می‌كنم.

خواندن دیالوگ‌های فارسی برایم سخت بود؛ بنابراین آنها را فینگلیش می‌ نوشتم و می‌ خواندم و مدام با خودم تكرار می‌كردم. سعی داشتم طوری كلماتم را ادا كنم كه به‌اصطلاح آنها را برای خودم كنم. به‌خاطر سپردن كلمات جدید بسیار سخت بود و برای اینكه كاملا متوجه مفهوم كلمه یا جمله‌ای شوم كه قرار است به فارسی بگویم و همین‌طور برای اینكه كلمات و جملات به حافظه‌ام سپرده شود و بهتر به زبان بیاید، به زمان نیاز داشتم.

هنر و تجربه
در مدرسه عالی خصوصی در پاریس موسیقی، هنر و سینما می‌ خواندم. قبل از بازی در كیمیا هم تجربه‌هایی در بازیگری داشتم اما نه به صورت حرفه‌ای؛ تنها می‌توان نام تجربه و كار با دوربین را روی آن گذاشت. درواقع بیشتر وقتم را روی موسیقی گذاشتم و در فرانسه خواننده بودم. بعد از سریال كیمیا، صحبتی برای بازی در فیلمی سینمایی داشتم اما هنوز جدی نشده است.

ایران هم خانه من است
از اینكه در ایران زندگی می‌ كنم راضی هستم و ایران را دوست دارم. هم ایران خانه من است و هم فرانسه؛ هر دو وطن من هستند. اگر روزی تیم ملی ایران و تیم ملی فرانسه بازی كنند، من دوست دارم بازی مساوی شود. اگر در ایران بازی را تماشا كنم، طرفدار فرانسه می‌شوم و اگر در فرانسه بازی را ببینم، طرفدار ایران خواهم بود. مخصوصا بعد از پخش سریال كیمیا وقتی می‌بینم مردم دوستم دارند و با من عكس می‌گیرند واقعا من هم از خوشحالی آنها حس خوبی پیدا می‌كنم.

هفت‌ سین و ماهی‌ ها
من سنت‌ های ایرانی و هفت‌ سین را خیلی دوست دارم اما وقتی برای عكاسی رفته بودم از عكاس خواستم ماهی‌ها در عكس نباشند چون خیلی‌ها این ماهی‌ها را می‌ خرند و سر سفره هفت‌سین می‌گذارند اما بعدا آزادشان نمی‌كنند و آنها را در آب نمی‌اندازند تا زندگی كنند كه بعد از مدتی در تنگ‌ها به خاطر نبود غذا می‌میرند. سنت‌های خیلی خوبی مثل عیدی گرفتن و عیدی دادن در ایران هست كه واقعا جالب و زیباست. من اولین عیدی را در ایران، از پدر همسرم گرفتم و برایم خیلی قشنگ بود. مسئله جالبی كه نسبت به سال نوی میلادی وجود دارد این است كه اینجا مردم خانه‌تكانی كرده و همه‌چیز را تمیز می‌كنند. من در ایران نوع تازه‌ای از به استقبال سال نو رفتن را دیدم كه واقعا برایم جالب بود.

بیوگرافی گلوریا هاردی

گلوریا هاردی از مادری ایرانی (مادرش اصالتا شیرازی است) و پدری فرانسوی در یکی از شهر های فرانسه ( بوردو ) بدنیا آمده است. وی با ساعد سهیلی در فرانسه آشنا شده و با وی ازدواج کرده است. ساعد سهیلی بازیگر سینما و فرزند سعید سهیلی از کارگردانان سینمای ایران است. اولین تجربه بازیگری گلوریا در ایران با بازی در نقش رها (آزاده) در سریال کیمیا بود. احتمال می رود گلوریا در آینده جز بازیگران پرکار ایران، با توجه به امکان استفاده از این بازیگر در سریال های که در خارج از کشور ظبط میشود استفاده کرد.

گفتگو با گلوریا هاردی بازیگر سریال کیمیا

اینقدر خوب و روان حرف می زنی که انگار سال هاست فارسی بلدی. چند وقت است می توانی به این زبان حرف بزنی؟
– خیلی وقت نیست. من وقتی با همسرم آشنا شدم اصلا فارسی بلد نبودم. با هم انگلیسی صحبت می کردیم.

بعد کم کم فارسی یاد گرفتم. الان سه سال است که دارم تمرین می کنم فارسی حرف بزنم. قبلا یک بار به ایران آمده بودم و خیلی به زبان و فرهنگ ایرانی علاقه داشتم. ایرانی ها را خیلی دوست دارم.

بازیگری را از کجا یاد گرفتی؟ رشته تحصیلی ات بازیگری بوده؟
– نه. من موزیسین هستم. رشته اصلی ام موسیقی است اما همیشه به بازیگری هم علاقه داشتم. من فکر می کنم وقتی در کار موسیقی هستی، یک جور بازیگری هم باید بلد باشی که بتوانی خوب اجرا کنی. من توی پاریس مدت کوتاهی چندتا کلاس بازیگری رفته بودم. همانجا علاقه من به بازیگری شروع شد.

قبل از کیمیا توی فیلم یا سریالی هم بازی کرده بودی؟
– نه، قبلا اصلا بازی نکرده بودم. فقط کلاس رفتم چون بیشتر تمرکزم روی موزیک بود.

با گروه کیمیا کجا آشنا شدی؟ آنها از کجا می دانستند که می توانی بازی کنی؟
– من برای مدت شش ماه شاگرد خانم آزیتا حاجیان بودم.

یعنی در ایران کلاس بازیگری می رفتی؟
– بله، یک سال و خرده ای قبل از «کیمیا» شروع کرده بودم و می رفتم کلاس بازیگری آزیتا حاجیان. چون خانم حاجیان توی سریال «کیمیا» بازی کرده بود، خبر داشت که آنها دنبال یک بازیگر برای نقش دختر خارجی می گردند. بعد به من پیشنهاد داد. من هم تست دادم و قبول شدم.

قصه سریال را از اول می دانستی؟ فیلمنامه را دادند بخوانی یا برایت تعریف کردند که از اول ماجرا چه بوده و به کجا رسیده؟
– خب فیلمنامه خیلی بزرگ بود. به فارسی نوشته شده بود و من خیلی کند می توانستم فارسی را بخوانم ولی برای اینکه با حال و هوای سریال آشنا شوم آقای افشار، کارگردان سریال برایم توضیح داد که چطور باید بازی کنم.

پس از اول قصه را برایت کامل تعریف کرد.
– بله. داستان را برای من تعریف کرد و گفت شخصیت رها باید چه جوری باشد. من خودم خیلی نزدیک به کاراکتر رها بودم به خاطر اینکه رها هم مثل من توی خارج زندگی می کرد و قرار بود مثل من یک مقدار فارسی بلد باشد.

برای دیالوگ حفظ کردن چه کار می کردی؟ چون حتما آن موقع فارسی ات خوب نبوده. برایت می نوشتند یا همان موقع تکرار می کردند تا حفظ شوی؟
– نه، من قبل از اینکه بروم سر صحنه سعی می کردم خیلی آماده بشوم که زیاد اذیت نشویم. فیلمنامه را فینگلیش می نوشتم. بعد از روی آن فینگلیش ها مدام می خواندم و تکرار می کردم تا حفظ شوم. مدام فکر می کردم که هر جمله را چطور بهتر است که بگویم. مدل های مختلفی اتود می زدم تا مشکلی نباشد.

اوایل خیلی سخت بود که بخواهی جلوی دوربین بروی و کنار بقیه بازیگران بازی کنی؟ چه حسی داشتی؟
– یک ذره ترس داشتم اما به خاطر اینکه قبلا در فرانسه کنسرت داشتم، ارتباط مستقیم با تماشاگر را تجربه کرده بودم. راحت می توانستم ارتباط برقرار کنم و فشار کمتری رویم بود. اما فیلم با کنسرت فرق دارد. باید مدام به خیلی چیزها فکر کنیم. مثلا اینکه دوربین کجاست؟ نور کجاست؟ کارگردان چه می خواهد؟ چطوری باید دیالوگ را بگوییم و … به همه این چیزها باید در یک لحظه فکر کنیم و این دشوار است.

خب این سریال هم خیلی طولانی است و حجم نقش رها هم اصلا کم نیست. حتما برای کسی که اولین بار جلوی دوربین می رود خیلی سخت تر هم بوده.
– بله، چون خیلی هم دیالوگ داشتم. وقتی می خواستیم پلان سکانس بگیریم خیلی سخت بود مخصوصا وقتی پلان سکانس حسی داشتم و همزمان باید دیالوگ حسی هم می گفتم.

در صحنه های زیادی مجبور بودی احساساتی شوی، گریه کنی و در عین حال دیالوگ هم بگویی؛ با توجه به اینکه هنوز زیاد روی فارسی مسلط نیستی اینجاها مشکلی پیش نمی آمد؟
– اگر دقت کرده باشی یک نفر وقتی خارجی است و می خواهد احساساتی شود یکمرتبه به زبان مادری خودش شروع می کند به صحبت کردن. من هم یکهو اینطوری می شدم و همه چیز به هم می ریخت.

رابطه ات با بازیگرهای سریال چطور بود؟
– خیلی خوب بود. همه به من کمک می کردند ولی از همه بیشتر کارگردان کمکم کرد که بتوانم بازی کنم و با صبر من را هدایت می کرد.

توی سریال قرار بود نقش دختر کیمیا و آرش را داشته باشی اما می دانستی که این دو نفر در واقعیت حدودا هم سن و سال خودت هستند و حالا با گریم قرار است سن شان بیشتر نشان داده شود. این مسئله باعث نمی شد که نتوانی این ارتباط را با آنها برقرار کنی؟
– نه، بالاخره اگر ما اسم خودمان را بازیگر می گذاریم باید از هنر و تخیل مان استفاده کنیم ولی آنها آنقدر خودشان باور می کردند که من دخترشان هستم و واقعی بازی می کردند که من هم باور می کردم که آنها پدر و مادرم هستند.

در قسمت هایی که خارج از ایران گرفته شد، روی سرت کلاه گیس گذاشته بودی. برای این بود که کارگردان دلش می خواست موهای رها بلند باشد یا دلیل دیگری داشت.
– انتخاب تهیه کننده و کارگردان بود و من هم قبول کردم.

خودت از این کلاه گیس رضایت داشتی؟ چون نسبت به گریم ات یک مقدار انتقاد شده بود.
– دوست داشتم از یک کلاه گیس حرفه ای تر استفاده می شد که مردم کمتر به کیفیت کلاه گیس اعتراض کنند.

الان که نقشت را توی سریال می بینی چه احساسی داری؟ خوشحالی از اینکه توانستی بازی کنی؟
– خیلی راضی ام مخصوصا چون مردم راضی هستند.

فکر می کردی مردم اینقدر از بازی ات استقبال کنند؟
– من نمی دانستم چه چیزی انتظارم را می کشد. نمی دانستم بعد از پخش چه اتفاقی قرار است بیفتد ولی در اینستاگرام کامنت های خیلی مثبت گرفتم.

توی کوچه و خیابان چطور؟
– خیلی زیاد. مردم من را می شناسند و می خواهند با من عکس بگیرند. به من می گویند هنوز کیمیا را پیدا نکردی؟ (می خندد) واقعا مردم محبت دارند.

از این به بعد می خواهی چه کار کنی؟ همچنان دوست داری بازیگر بمانی و در ایران فیلم و سریال بازی کنی؟
– بستگی دارد. اگر پیشنهاد خوبی باشد و به من بخورد، آره، خیلی خوشحال می شوم که دوباره این تجربه را انجام دهم. البته اگر مردم هم دل شان بخواهد دوباره من را در یک فیلم ببینند.